Καρυότυπος (ουσ.) [λόγ. < γαλλ. caryotype]
Ο N., ένας τριαντάχρονος μοριακός βιολόγος, μετακομίζει από την Αθήνα στην Οξφόρδη για να εργαστεί σε ένα ερευνητικό πρόγραμμα. Εκεί, ξένος μεταξύ ξένων, χρησιμοποιεί τα πειράματά του για να δώσει απαντήσεις στα ερωτήματα που τον βασανίζουν: Είναι η γονεϊκή στοργή εγγενές ή επίκτητο χαρακτηριστικό; Είναι η μοναξιά επιλογή ή αναπόδραστη ανθρώπινη συνθήκη; Πότε απαλλάσσεται κανείς από το βάρος των πρώτων βιωμάτων;
Η αφήγηση, διατρέχοντας τον καρυότυπο του Ν., περιγράφει την καθημερινότητα ενός ανθρώπου που παραμένει παρατηρητής της ζωής του και ξεχνά να τη ζήσει. Kινούμενος χωρίς πυξίδα σε μια πόλη την οποία αρνείται να γνωρίσει, ο ήρωας αναμετράται με τις ρίζες του, με τη χώρα στην οποία ζει και τη χώρα από την οποία προέρχεται, με τη γλώσσα, τη μοναξιά, την οικογένειά του και το άλλο φύλο, τις επινοημένες μνήμες και τις ενοχές του, με τα βαθιά χαραγμένα βιώματα ενός «ορφανού του Τσαουσέσκου» — με όλα όσα ναρκοθετούν την προσπάθειά του να αντιπαρατεθεί στον εαυτό του και να αντιμετωπίσει τις εμμονές και τις βεβαιότητές του.
Κριτικές
- Γ. Κ. Καρατζάς, Πρώτο Θέμα, 18/8/2017
- Θανάσης Νιάρχος, Τα Νέα / Βιβλιοδρόμιο, 27/6/2015
- Νίκος Γρηγοριάδης, Proust & Kraken, 25/6/2015
- Γιούλη Αναστασοπούλου, Ο Αναγνώστης, 22/6/2015
- Αγγελική Μποζίκη, Ogdoo.gr, 23/5/2015
- Παναγιώτης Γούτας, Bookpress, 21/5/2015
- Μαριαλένα Σπυροπούλου, Η Καθημερινή / Τέχνες και Γράμματα, 3/5/2015
- Άγης Αθανασιάδης, Librofilo, 18/2/2015
- Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης, Lifo, 12/2/2015
- Μάρη Θεοδοσοπούλου, Η Εποχή, 9/2/2015
- Βιβή Γεωργαντοπούλου, Λέσχη Ανάγνωσης του Degas, 2/2/2015
- Νίκος Κουρμουλής, Ο Αναγνώστης, 16/1/2015
- Λίνα Πανταλέων, Η Καθημερινή / Τέχνες και Γράμματα, 11/1/2015
- Δημήτρης Χριστόπουλος, Ηλεκτρονική Τράπεζα Φιλολογικών Θεμάτων, 8/1/2015
- Κατερίνα Μαλακατέ, Διαβάζοντας, 7/1/2015
- Γιάννης Καλογερόπουλος, No14me, 5/1/2015
- Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, Το Βήμα / Βιβλία, 4/1/2015
Κατερίνα Σχινά, The Books’ Journal, Ιανουάριος 2015
Ένας μοναχικός μοριακός βιολόγος που μελετά το γενετικό και βιοχημικό υπόβαθρο της μακροπρόθεσμης μνήμης της στοργικότητας· μια αφιλόξενη Οξφόρδη, που δεν ευνοεί την ούτως ή άλλως ελλειμματική κοινωνικότητα του ήρωα· το «κλουβί», το υγρό του δωμάτιο, όπου κουρνιάζει όταν τελειώνει τα πειράματά του με ποντίκια· βροχή, ομίχλη, υγρασία του τοπίου και της ψυχής. Κι από κοντά οι μνήμες που επιμένουν: ένα ποτάμι, ένα προαύλιο στο Ιάσιο, το χρώμα και το σχήμα των χαπιών της μητέρας, ένα πορτοκαλί μαγιό πεταμένο στο πάτωμα. Πειραματόζωο του Τσαουσέσκου και ο κεντρικός. εμμονικός ήρωας, ένα από τα χιλιάδες παιδιά που τα διατάγματα της «σοσιαλιστικής δημοκρατίας» της Ρουμανίας εναντίον των αμβλώσεων καταδίκασαν να εγκαταλειφθούν από γονείς που δεν είχαν τα μέσα να τα μεγαλώσουν, πασχίζει να αυτοπροσδιοριστεί συνομιλώντας αδιάκοπα με τον εαυτό του. Ένα συγκινητικό, διόλου μελοδραματικό αφήγημα για την γονεϊκή στοργή, τη μνήμη, την γενετική καταγωγή, τη μοναξιά ως αναπόδραστη ανθρώπινη συνθήκη.
