Ένας ερευνητής στον Άρη επικοινωνεί με τη σύντροφό του στη Γη· τα μηνύματά τους είναι ύμνος στη ζωή και συνάμα βύθιση στη μοναξιά, καθώς εκείνος συντρίβεται από τη σιωπή και την ερημιά του πλανήτη, ενώ αυτή νιώθει να τον χάνει. Η δική του φωνή (του πεζογράφου Μιχάλη Μακρόπουλου) και η δική της (της ποιήτριας Ελένης Κοφτερού) συνομιλούν και αλληλοσυμπληρώνονται σ᾽ ένα ξεχωριστό αφήγημα, ποιητικό και στοχαστικό.
«Στον Άρη ο χρόνος απλώνεται στο χώρο και πλέκεται στην υφή του κι ο χώρος κλείνει απολιθωμένο το χρόνο μέσα του. Ο έρημος πλανήτης είναι όλος μια στιγμή που απολιθώθηκε. Δε θα ξαφνιαζόμουν αν, βγαίνοντας από το θόλο για να συλλέξω δείγματα, αντίκριζα τον εαυτό μου μικρό στο βάθος, με τα γυμνά βουνά πίσω του. Ούτε ξαφνιάστηκα όταν, κάποια στιγμή που βγήκα, είδα πατημασιές να ξεκινούν έξω ακριβώς από το θόλο. Τις ακολούθησα σαν ν’ ακολουθούσα τα βήματά μου. Σταματούσαν λίγο παρακάτω».
Κριτικές
Ο άξενος Κόκκινος Πλανήτης
Η αγάπη και ο χρόνος σε μια νουβέλα που μετατρέπει την επιστημονική φαντασία σε υπαρξιακή αλληγορία
“Ο Άρης έχει πεθάνει εδώ και πάμπολλους αιώνες και αυτή την αίσθηση της παγωνιάς, της ερήμωσης και της απόλυτης, οριστικής νέκρας μεταδίδει στους επισκέπτες του, που οδηγούνται σιγά-σιγά στην αυτοκτονία, είτε επειδή προσπαθούν να αντισταθούν στη θανάσιμη σαγήνη του είτε διότι δοκιμάζουν να γίνουν ένα μαζί
του και να αποτελέσουν μέρος του. Ακόμα και ο ανθισμένος και ολόφωτος γήινος κήπος στον οποίο συνεχώς επανέρχονται με τις αναμνήσεις τους ο αστροναύτης και η γυναίκα του (ο Μακρόπουλος έχει γράψει τις επιστολές του αστροναύτη και η Κοφτερού τις επιστολές της γυναίκας του) δεν είναι σε θέση να τραβήξει τους δύο
ήρωες μακριά από το πανάρχαιο (αρχέγονο) κενοτάφιο του Άρη. Ο αστροναύτης πρώτα δεν μπορεί να ακούσει μουσική, εν συνεχεία παύει να ερευνά και να διαβάζει και στο τέλος αδυνατεί να θυμηθεί ή να ανακαλέσει οποιαδήποτε από τις παλαιές ικανότητες ή αισθήσεις του. Αν, όμως, ο χρόνος συρρικνώνεται, αποτελματώνεται και χάνει τη σημασία και το βάρος του στον Άρη, το ίδιο συμβαίνει και στη Γη, όπου ο έρωτας αποφλοιώνεται κομμάτι-κομμάτι παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες της γήινης συντρόφου να μείνει ο αγαπημένος της κοντά σε όσα τον δένουν με το παρελθόν.”
